ZABAWA GRANATEM, CZYLI UNIA PRZECIW NATO

NATO nie jest może idealną organizacją. Ma swoje wady. Powinniśmy, na przykład, jako Polska i Polacy w Organizacji Paktu Północno-Atlantyckiego być reprezentowani lepiej i na wyższych szczeblach. Jednak nie ulega wątpliwości, że struktura ta jest dla Polski – i dla wszystkich krajów graniczących z Rosją – szczególnie ważna.
Dlatego wszelkie próby osłabiania NATO, szukania dla niego alternatywy, są – obojętnie od intencji ich autorów – dla Polski bardzo niebezpieczne. Ci, którzy od lat, także w ostatnim czasie, uparcie szukają alternatywy dla Organizacji Paktu Północno Atlantyckiego – szkodzą Polsce. Choć, dodajmy, szkodzą też Europie, opierającej przecież własne bezpieczeństwo o sojusz militarny i polityczny z USA.
Dosłownie w ostatnich dniach formalna próba ograniczenia roli NATO pojawiła się w rewolucyjnej skądinąd propozycji zmian w Traktach Europejskich, która została przegłosowana przez Komisję Spraw Konstytucyjnych Parlamentu Europejskiego. To niebezpieczna zabawa zapałkami, bo pożar będzie znacznie gorszy dla Polski i Starego Kontynentu niż dla Stanów Zjednoczonej Ameryki, które teraz coraz częściej muszą zerkać w kierunku Azji, w tym zwłaszcza Chin – swego największego konkurenta – Ameryka poradzi sobie bez Europy prędzej niż Europa bez Ameryki. Unijny establishment, który napina bicepsy, powtarzając mniej więcej coś takiego: „Unia ma być silniejsza, a NATO ma być słabsze” – znalazł się na drodze donikąd. Własnym bezpieczeństwem w trudnych czasach nie można igrać.
NATO ma za sobą ewidentny kryzys, gdy po upadku Związku Sowieckiego nie było czytelnego wroga, a Organizacja Paktu Północno Atlantyckiego w oficjalnych dokumentach, zamiast zajmować się wyzwaniami militarnymi i geopolitycznymi, zajmowała się walką… z globalnym ociepleniem (!). Szkoda, że teraz z kolei Unia w kwestiach bezpieczeństwa zachowuje się jak pijany we mgle i, przepraszam, bredzi jak potłuczona. Szkoda, bo dzieje się to kosztem – w wielkiej mierze – Polski…

Ryszard Czarnecki